"Ξεθωριάζουν"

Ξεθωριάζουν...

Τα χρώματα, τα υφάσματα, οι εντυπώσεις, οι εικόνες

Δεν έχεις επιλογή! ή μήπως έχεις;;

Αλλοιώνονται... Απο το καιρό μάλλον

Παραμορφώνονται επειδή εκτίθενται... ή επειδή όχι!

Ποτέ δε μπορείς να ξέρεις ποια είναι η κακή χρήση του...

                                         ή δε θέλεις να τη δεις!                          

                                                                                                       22/09/2012

                                                        ΛΑΚ

"Στην Κ.Γ."

Και μου λες να περιμένω γιατί έρχεται...
Έρχεται η μέρα που θα ξυπνάω χαμογελώντας.

Δε θα ντρέπομαι να γελάσω, να περάσω μια μέρα καλά.

Έρχεται η μέρα που θα τους κοιτάζω όλους στα μάτια χωρίς να θέλω να κλάψω,χωρίς να τους λυπάμαι...και να με λυπάμαι.

Θα ρθει η μέρα που θα παραδεχτώ οτι θέλω να γίνω μάνα. Να φέρω στο κόσμο ένα παιδί. Ένα παιδί που θα 'χω τουλάχιστον το κουράγιο να του χαμογελάω.

Θα 'ρθει η μέρα που θα περνάει ενα ακορντεόν απο τη γειτονιά και δε θα ντρέπομαι να βγω έξω μη τυχόν με δει να ευχαριστιέμαι, και πρέπει να του δώσω. 
 

Θα ρθει η μερα που θα βάψω το ταβάνι μου πιο έντονο χρώμα. Που θα βαφτούμε όλοι πιο έντονο χρώμα.

Ποτέ δε θα είμαστε καλά. Και τότε πάλι ενα “χρώμα” θα μας λείπει...

Λένε αυτοί που ξέρουν οτι “αν έχεις τα βασικά μπορείς!” Μπορείς να ζωγραφίσεις οτι θες και όπως θες...

Τι γίνεται ομως εδώ;;

Εγώ δε ξέρω να ζωγραφίζω... ή μπορει να ξέχασα...

Θυμάμαι που ζωγράφιζα...Σπιτάκι, λουλούδι, μαμά, μπαμπά, παιδιά, πράσινο, ήλιο, ουρανό...

Όσο μεγαλώνουμε προς τα κάτω κοιτάμε. Ο ουρανός μας έγινε πίσσα και ο ήλιος μας λάμπες φθορίου...

04-11-2013

  ΛΑΚ

"Πληγή"

"πληγή": Aνοιχτή / βαθιά / χαίνουσα ~. Mια ~ ανοίγει / κλείνει / κακοφορμίζει / θεραπεύεται / επουλώνεται. Tα χείλη της πληγής. Tο σώμα του ήταν γεμάτο πληγές. Tα πόδια του έκαναν πληγές από τα στενά παπούτσια. Tο σκυλί γλείφει τις πληγές του. ... εγω τι να τις κανω;;;”

                                                      09-07-13
                                                        ΛΑΚ

"Περιμένω..."

Aσπρόμαυρη εικόνα, σα τις φωτογραφίες της Έλενας!

Ψύχρα! Μια καρέκλα, ένα τετράδιο ένα στυλό.

Μάλλον εκεί θέλω να 'μαι, σε αυτή τη καρέκλα.

Απόγευμα... 
Μυρωδιές καθαρές και αυτός ο ήχος απο τα βότσαλα γαργαλιστικός.

“Πίσω” μου μπορεί να έχει κόσμο, μπροστά μου δεν είναι κανένας...

Είναι που φοβάμαι να είμαι και τελείως μόνη...

Δε γυρίζω να δω, φοβάμαι μήπως γυρίσω και δε δω κανένα.

Κρύωσα λίγο... τα πόδια μου! Αλλά μαρέσει εδώ.

ΝΑ! αυτο το σημειο μαρέσει... Βλέπεις;; Να Εκει Που Ενώνονται!!!!

Δε σαρέσει ή δε κοιτάς καν;;

Μήπως δε μ'ακούς;;;

ΡΕ!!!

Λες αλήθεια να μου είπαν οτι έφυγες και εγω ακόμα να το χωνέψω;

Πάλι δεν απαντάς!...

Σιγά μην έφυγες.... χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα...

Άντε τελείωνε βγες! Θα σου φέρω και σένα καρέκλα!

                                                                                                       -Μάιος 2008-

                                                                                                              Για τον                                                                                                                   Μητσάκο
                                                                                                                          ΛΑΚ