Κυριακή 7 Μαρτίου 2021

"Tivoli"



 Ήταν σαν το παλιό Λούνα Πάρκ!


Ωστόσο δεν είναι λίγες οι φορές που η διασκέδαση σε Λούνα Πάρκ 

                                  είχε μοιραία κατάληξη για κάποιον..


                                                                                                                            ΛΑΚ                                                             23/11/2020



Σάββατο 5 Δεκεμβρίου 2020

"φέτα με ταχίνι και μέλι"


Θα ήθελα να σου πω κάτι.
Δε ξέρω αν στο είπα ποτέ
Ίσως να το είπα αλλά δε του έδωσα τόσο πολύ σημασία
Ίσως να το ένιωσες κιόλας και να το ξέχασες μετά
Πάει καιρός τώρα και μπορεί να μην έχει νόημα αλλά για μένα έχει
Θα ήθελα να ξέρεις

Όσο περνάει ο καιρός όλο και περισσότερο πιστεύω οτι
να μωρέ δεν ήταν κ τόσο απλό όλο
Ξέρεις πίστεψα σε αυτό που γινόταν κ έδωσα πολύ πίστη
Όντως έδωσα. Δε το λέω τώρα για να κάνω δηλώσεις
δε το μετανιώνω καθόλου
εννοώ που σε ερωτεύτηκα
ναι αυτό ήθελα να πω
γι αυτό ξεκίνησα.
Σε ερωτεύτηκα.
Κανονικά.

Χαζό μπορεί να ναι, αλλά ήταν κανονικά.
Αυτό με το κόμπο στο λαιμό
με το στομάχι που κλείνει
που σκέφτεσαι χαζά πράγματα
μέλλον κοινό κ τέτοια

Έλεγα οτι δε μετανιώνω
ούτε νιώθω πόνο.
Δε νιώθω πόνο αλήθεια.
Ένιωσα πολύ.
Τώρα δε νιώθω

Με ρωτάνε αν σε πενθώ.
Δε σε πενθώ
Σε αναπολώ και αυτό μου αφήνει ένα χαζό χαμόγελο
Δε μπορώ να πενθώ ανθρώπους.
Μπορεί να μη ξέρω
Ακόμα και αυτούς που έπρεπε δε τους πένθησα ποτέ.
Θα χρειαζόταν να τους αφήσω πίσω και δε ξέρω πως γίνεται ξεχωριστά

Δε σε πενθώ
Σε αναπολώ

Ερωτεύτηκα και τις δυο
και τις δυο πλευρές σου εννοώ
Ήμουν έτοιμη σα τερματοφύλακας να αποκρούσω οτιδήποτε ερχόταν
και τσακ το έπιανα.

Δε κατάλαβα να μου συμβαίνει κάτι
Σε ερωτεύτηκα
Μπορεί ακόμα να σε ερωτεύομαι
αλλά τώρα ξέρω

Θα σου ευχόμουν οτιδήποτε απαλό ανάμεσα από το στήθος σου
Οτιδήποτε λευκό όταν κλείνεις τα μάτια σου
κ οτιδήποτε ζεστό να βρέχει τη πλάτη σου
Μια παραλία για τα καλοκαίρια σου
και ένα βουνό για όταν έχεις τα κέφια σου
Ένα χέρι να σε σφίγγει στο ύπνο σου
και ένα φιλί το πρωί για τα χείλη σου.

Δε ξέρω...
Εγώ με αυτά κάπως είμαι αρκετά.

Ίσως αν περάσουν τα χρόνια να βρίζουμε
που το αφήσαμε να φύγει
Να τελειώσει...

Σε ερωτεύτηκα.
Και αν αυτό σε ταράζει
Συγγνώμη, αλλά δε το επέλεξα....
ΛΑΚ
12/2020

 




 

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2020

"Έχεις χαζέψει ποτέ μπαλόνια;

Έχεις χαζέψει ποτέ μπαλόνια;
Αυτά που έχουν μέσα αυτό το αέριο που σε κάνει να μιλάς περίεργα
Αυτά που κρατάνε τα παιδιά στα λούνα πάρκ
Εμένα μου το έπαιρναν τα αδέρφια μου μέχρι μεγάλη...
Πάντα ήθελα αυτό με το σκύλο
Συνήθως είχε δύο πόδια
Ένα πίσω ένα μπροστά
Άσχετο όμως αυτό με αυτό που ξεκίνησα να λέω

Τα μπαλόνια λοιπόν...
Πάντα χωρίς κάποιο λόγο μου άρεσε να τα χαζεύω
Ένιωθα την αγωνία τους να γλιστρήσουν από τα χέρια
Πάντα μου άρεσε να φτιάχνω ιστορίες για το τι σκέφτονται την ώρα της πάλης
και αν τύχαινε να ξέφευγαν και ανέβαιναν ψηλά ένιωθα μόνο δικαίωση
Πολλές φορές σκέφτηκα να πάω να τα λύσω απ’ όλα τα χέρια των παιδιών
και σκέψου τώρα να γέμιζε ο ουρανός χρώματα ζώα και καρτούν

Από το δικό μου το έκανα....
Δε μπορούσα ποτέ να το κρατήσω εγκλωβισμένο σε κάτι.
Μου άρεσε που πέρασα χρόνο μαζί του.
Στεναχωριόμουν όμως να το βλέπω να μαραζώνει
Έτσι μόλις έφτανα σπίτι, το χάζευα για τελευταία φορά
και το άφηνα ελεύθερο.

Ομολογώ πως στην αρχή δεν ήξερε αλήθεια προς τα που να πάει
Αλλά μόλις το καταλάβαινε σηκωνόταν όρθιο
και άρχιζε να γλιστράει ομαλά προς τα πάνω...
Έτρεχα για ώρα από κάτω του γιατί ήθελα να με πιστέψει
Αλήθεια θα ήθελα να μαι μαζί του

Νιώθω σαν να μην έχω δικαίωμα, να σταματάω τη ροή των "πραγμάτων"

                                                                                             


                                                                                                 05/07/2020

Κυριακή 22 Μαρτίου 2020

"Να κλειδωθώ"


Πάντα φοβόμουν τη βροχή
Από τότε που με παρέσυρε
Από τότε που ήταν τόση πολύ που ξεχείλιζε στους δρόμους
Δε με έπνιξε

Αλλά από τότε όταν ακούω ψιχάλα, τρέμω
Όταν ακουμπάει τα μαλλιά μου και γλιστράει στο κρανίο μου
νομίζω ότι θα καταστραφεί ο “σκληρός”

Κάθε φορά σκέφτομαι να τρέξω σπίτι μου
να κλειδωθώ
Να κλείσω και τα ρολά, να πάνε και οι “δικοί” μου σπίτια τους
και να ηρεμήσω

Θυμάμαι συνέχεια έναν παλαβό που χοροπηδάει και τραγουδάει στη βροχή
Οτι τι;
Ερωτεύτηκε και δε τον νοιάζει;
Πείτε του σας παρακαλώ να κλειδωθεί στο σπίτι του

Η βροχή είναι σαν τον έρωτα.
Μια σταγόνα μπορεί να σε βραχυκυκλώσει για λίγο
Αλλά υπάρχουν ρέματα, πλημμύρες, καταιγίδες
που ακόμα και με το καλύτερο αδιάβροχο
γυρνώντας σπίτι να χρειαστεί να ξεγυμνωθείς στη πόρτα
και ίσως τότε να περάσεις....
                                                      
                                                     ΛΑΚ
                                                     22.03.2020 



Σάββατο 21 Μαρτίου 2020

"Πριν τελειώνουμε"


Πριν τελειώνουμε με όλο αυτό
θα ήθελα να σε πάρω να σου παραδεχτώ
Πριν τελειώσουμε με όλο αυτό,
θα ήθελα να βγω και να το φωνάξω
Πριν τελειώνουμε
θα ήθελα να ξέρεις

Πριν τελειώνουμε με όλο αυτό
τελικά τίποτα δε θα κάνω πάλι
Όταν τελειώσουμε με όλο αυτό
θα ήθελα πολύ να στο χα πει...




Μέρες Καραντίνας
21/03/2020

Παρασκευή 20 Δεκεμβρίου 2019

"Ξημερωνει 2020"


Και ναι ξημερωνει 2020 και εκπλησσόμαστε ακόμα από την αστυνομική βια από το φυλετικό μίσος και από τη μη κοινωνική αποδοχή λόγω σεξουαλικών προτιμήσεων.

Ξημερώνει 2020 και ακόμα εξηγούμε σε φίλους και γνωστούς οτι το μίσος είναι φορεμένο από τις εικόνες που μας προβάλλουν. Οτι φοβάσαι χωρίς πραγματικά να ξέρεις γιατί.

Ξημερώνει 2020 και ακόμα αναρωτιέσαι αν υπήρξαν θύματα στο πολυτεχνείο,αν ο Πατακός ήταν ψυχούλα, και αν τα ματ είναι μια δουλειά όπως και του μάγειρα ή κάποια πάθηση. Αν είναι επιβεβαίωση προσωπική ή επιβεβαίωση στους ανωτέρους. Αν είναι αρχίδια από την ώρα που γεννήθηκαν ή έγιναν μετά από κάποιο τραύμα στο κεφάλι.

Σοκαριστήκαμε με την εικόνα του ξεβράκωτου νεαρού στη πορεία για τον Αλέξανδρο. Με την εικόνα του Δημήτρη στη ταράτσα στο Κουκάκι, της κοπέλας με το ανοιχτό κεφάλι στα εξάρχεια.

Και όλα αυτά γιατί τώρα έχουμε τις φωτογραφικές μηχανές προέκταση του χεριού μας. Γιατί όλα αυτά ήταν στα μεγάλα αστικά κέντρα και γιατί εσύ δεν έμαθες ποτέ. Δεν έμαθες! Δεν έμαθες απο φόβο μήπως και τα σπλάχνα σου δεν αντέξουν. Μήπως και το μέσα σου ξεράσει το σύστημα. Ξεράσει τη δημοκρατία που μας πασάρουν με χριστουγεννιάτικα δέντρα και φωτάκια σε σχήμα παύσης. Και εμείς το τρώμε γιατί θέλουμε και έχουμε ανάγκη αυτά τα φωτάκια να ανάβουν κάθε βράδυ που γυρνάμε σπίτι. Και γιατί πάντα υπάρχει κάποιος να σε χτυπήσει στη πλάτη στοργικά να χωνέψεις το παραμύθι που σου δώσανε.

Φέτος δίπλα σε κάθε χριστουγεννιάτικο δέντρο έχει και μια κλούβα με ματ για να το φυλάει.
Και να φυλάει και εσένα που πήγες να φωτογραφηθείς.
Και μένα που πήγα να ζήσω στα άκρα.

Έχω πλησιάσει ματ στα 2 μέτρα.
Εσύ;
Τολμάς;

Τράβα και εσύ μια σέλφι με το μπάτσο του δέντρου

"Έχουμε πόλεμο, μην το γελάς, μωρό μου..."

                                                  Πίνακας
                                                   "5-0"
                                                 @_dazno

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2019

"mine"

 Για αυτά που τελικά δε γίνονται
Χωρίς να ξέρεις αν έπρεπε ή αν γινόταν
Αν θα ήταν καλύτερα ή χειρότερα

Για αυτούς που κάθε μέρα ερωτεύονται και ονειρεύονται
Τη στιγμή, την οσμή, το άγγιγμα, το χαμόγελο,τη ντροπή,
τη μουσική, την αμηχανία της στιγμής

Για αυτά τα μάτια που είναι το μόνο που θυμάσαι
Για αυτό το καταλάθος που έχεις μόνο πάνω σου
Για αυτό το παιχνίδι που δε ξέρεις αν ποτέ έγινε

Για το τρέμουλο
για το φτερούγισμα
το ξύπνημα 
το ενδιαφέρον

Για αυτά και άλλα τόσα,
αν τυχαία ξαναπεράσεις   * κοίτα με
                        * φίλα με
                       * μείνε ένα λεπτό ακόμα